-
1 superfluo
I superfluō adv.излишне Eccl, CJII super-fluo, flūxī, —, ere1) литься через край ( fons superfluit PM); разливаться, выступать из берегов ( Nilus superfluens T)2) находиться в изобилии, изобиловать ( pecunia non superfluens Sen)nihil neque deest neque superfluit Q — нет ни в чём недостатка, но нет и избытка4) иметь в изобилии (s. armis Sil)5) быть многословным, словоохотливым ( orator superfluens T)6) течь мимоs. aures Q — пролететь мимо ушей -
2 superfluo
1.sŭper-flŭo, ĕre, v. n. and a.I. A.Lit.:B.in aeneo vase leniter coquuntur, ne superfluant,
Cels. 6, 18, 2:fons superfluit,
Plin. 31, 4, 28, § 51:superfluentis Nili receptacula,
Tac. A. 2, 61:si (Nilus) immodicus superfluxit,
Sen. Ben. 6, 7, 3. —Trop.1.To be superabundant, to superabound:b.pecunia non superfluens,
Sen. Ben. 1, 11, 5:virgines,
id. Contr. 1, 3, 4:populus,
id. ad Helv. 6, 11:claritas,
Plin. 4, 7, 11, § 24.—Transf., to be superfluous:2.nihil neque desit, neque superfluat,
Quint. 8, 2, 22; so (opp. deesse) id. 12, 10, 16; cf. id. 10, 7, 13; Plin. 36, 15, 24, § 115.—To have a superabundance of a thing:* II. 2.cum Venetis Aquileia superfluit armis,
Sil. 8, 606:redundantes nos et superfluentes juvenili quādam dicendi impunitate et licentiā, etc.,
Cic. Brut. 91, 316; cf.:orator non satis pressus sed supra modum exsultans et superfluens,
extravagant, Tac. Or. 18.— Absol.:superbus et superfluens (sc. divitiis),
Cat. 29, 7.—sŭperflŭō, adv., v. superfluus fin. -
3 Многословный
- argutus (litterae); superfluens (orator); largiloquus; verbosus; -
4 exsulto
exsulto ( exult-), āvi, ātum, 1, v. freq. n. [id.], to spring vigorously, to leap or jump up (class.; esp. in the trop. signif.).I.Lit.:B.equi ferocitate exsultantes,
Cic. Off. 1, 26, 90:equi,
Nep. Eum. 5:exsultantes loligines,
Cic. Div. 2, 70, 145: pisciculi, id. Fragm. ap. Non. 66, 1:pecora exsultantia,
Plin. 18, 35, 88, § 364:taurus in herba,
Ov. M. 2, 864; cf. id. ib. 11, 79:(curetes) in numerum exsultant,
i. e. dance, Lucr. 2, 631.—Of inanimate subjects:II.sanguis emicat exsultans alte,
Lucr. 2, 195:pila exsultat,
Sen. Q. N. 6, 10 fin.:exsultant aestu latices,
Verg. A. 7, 464; cf. Plin. 31, 10, 46, § 114:exsultant vada atque aestu miscentur harenae,
Verg. A. 3, 557:glaebae,
Plin. 18, 19, 49, § 179: densiores circa pampini exsultant, spring up, i. e. come up, grow up, id. 17, 22, 35, § 180:breves (syllabae) si continuantur, exsultant,
to skip, hop, Quint. 9, 4, 91.—Trop.A.In gen., to gambol about, move freely, expatiate:B.hic (in pectore) exsultat pavor ac metus,
riot, gambol, Lucr. 3, 141:cum sit campus, in quo exsultare possit oratio,
Cic. Ac. 2, 35, 112; cf.:in reliquis (orationibus) exsultavit audacius (Demosthenes),
id. Or. 8, 26:assurgendi exsultandique in laudando licentia,
Quint. 2, 2, 9:solidos novus exsultabis in actus,
will undertake with alacrity, Stat. S. 4, 4, 38.—In partic., to exult, rejoice exceedingly; to run riot, to revel; to vaunt, boast: exsultantem te et praefidentem tibi repriment legum habenae, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166; cf.:* A.rex ille (Tarquinius) victoriis divitiisque subnixus, exsultabat insolentiā,
id. Rep. 2, 25; and:exsultasse populum insolentiā libertatis,
id. ib. 1, 40:exsultare eam (partem animi) in somno immoderateque jactari,
id. Div. 1, 29, 60: exsultare voluptate, id. Fragm. ap. Non. 301, 7 (Rep. 3, 36 ed. Mos.):laetitiā,
id. Clu. 5, 14; id. Tusc. 5, 6, 16 (with temere gestiens); id. Att. 15, 21, 1; Liv. 27, 2, 2:gaudio,
Cic. Phil. 2, 27, 66:victoriā,
id. Rosc. Am. 6, 16; cf.successu,
Verg. A. 2, 386:gestis,
Tac. Agr. 8:vana spe,
Quint. 6, 4, 17 et saep.: in ruinis alicujus, [p. 706] Cic. Balb. 26, 58: in omni crudelitate, id. Fragm. ap. Non. 300, 26 (Rep. 2, 41 ed. Mos.):Graeci exsultant, quod, etc.,
id. Att. 6, 1, 15: dum histrio in cubiculum principis exsultaverit (= exorchêsaito, Gronov.), Tac. A. 11, 28 (al. insultaverit).— Absol.:illa theatra (i. e. spectatores) exsultant,
Cic. Leg. 2, 15, 39 Mos. N. cr.:furorem exsultantem reprimere,
id. Sest. 44, 95; cf.:exsultantem laetitiam comprimere,
id. Top. 22, 86:laus in qua maxime ceterorum exsultat oratio,
id. Fin. 1, 16, 54.—Hence, ex-sultans ( exult-), antis, P. a.(Acc. to I. B. fin.) Of short syllables, skipping, hopping:B.paululum morae damus inter ultimum ac proximum verbum... alioqui sit exsultantissimum et trimetri finis,
Quint. 9, 4, 108.—(Acc. to II. B.)1. 2.Of an orator or an oration, diffuse, prolix:fiunt pro grandibus tumidi... laetis corrupti, compositis exsultantes,
Quint. 10, 2, 16; cf. id. 12, 10, 12; 8, 3, 56; 9, 4, 69 (with remissae);10, 4, 1: Cicero supra modum exsultans et superfluens,
Tac. Dial. 18.— Hence, * Adv.: exsultanter, diffusely, at large; only comp.:quae hilarius et quasi exsultantius scripsi,
Plin. Ep. 3, 18, 10.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Латинский
- Русский